ورقه و گچ در گچکاری ساختمان
ورقه و گچ فرآیند ساختمانی است که برای پایان دادن به عمدتا دیوارهای داخلی و سقف در کانادا و ایالات متحده تا اواخر دهه ۱۹۵۰ استفاده می شود. پس از دهه ۱۹۵۰، شرکت صنایع گچینگ ایالات متحده شروع به جایگزینی فرآیند ورقه و گچ کرد.
در انگلستان و مستعمره های آن، قبل از معرفی گچ تخته در دهه ۱۹۳۰، برای دیوارهای پارتیشن داخلی و ساخت سقف ها از ورقه و گچ استفاده شد. در U.K.، ورقه های چوب سخت و یا تقسیم شده اغلب از طول و اندازه تصادفی استفاده می شود. تکه تکه کردن چوب، در مقابل سایش در خطوط مستقیم، به دنبال دانه چوب بود که به شدت قدرت و دوام را بهبود بخشید. همچنین ماته رید به عنوان یک ردیف استفاده شد. این تکنیک از لحاظ تاریخی، ابتدایی، پیچ و خم و مبهم است.
توضیحات ورقه و گچ
فرایند اتمام دیوار یا سقف با روکش چوب آغاز می شود. این نوارهای باریک چوبی یا تخته های تقسیم شده به صورت افقی در امتداد ستون های دیوار یا سقف های سقفی می باشد. هر قاب دیوار در ورق پوشانده شده و در ستدسها قرار دارد. ورقه معمولا حدود یک اینچ (۲٫۵ سانتیمتر) با عرض ۴ فوت (۱٫۲۲ متر) طولی با ضخامت ۱/۴ اینچ (۶٫۴ میلیمتر) دارد. هر دوره افقی لبه حدود ۳/۸ اینچ (۹/۵ میلی متر) دور از دوره های همسایه آن است.
سپس راهنماهای موقت به طور عمودی به دیوار، معمولا در ناودانی ها قرار می گیرند. سپس گچ به کار می رود، معمولا با استفاده از یک تخته چوبی به عنوان ابزار کاربردی. سیلور هیئت مدیره را به بالای دیوار می ریزد، گچ را به شکاف بین لبه می ریزد و عمق راهنماهای موقت را به جلو می گذارد، معمولا حدود ۱/۴ اینچ (۶٫۴ میلیمتر) است. یک کمد، گچ جدیدی را روی هیئت مدیره می افزاید، زیرا گچ در مقدار کمی کاربرد دارد. هنگامی که دیوار به طور کامل پوشیده شده است، خطوط عمودی “راهنماهای” برداشته می شود، و “اسلات” آنها پر می شود، و یک پوشش زیرین یکنواخت است.
در سه کت گچ، استاندارد یک لایه دوم را به همان شیوه اعمال می کند، حدود نیم اینچ از گچ خشن، شنی (به نام کت قهوه ای یا قهوه ای (انگلستان)). کت و شلوار صاف و سفید، آخرین رنگی است. پس از گچ کاملا خشک است، دیوارها آماده رنگ آمیزی هستند. در عکس این مقاله (“رانده شده از پشت …”) فرها از گچ به نام کلید و ضروری برای نگه داشتن گچ در ورق است. اغلب ملات / گچ بر پایه آهک سنتی حاوی اسفناج است که باعث تقویت گچکاری می شود، به این ترتیب باعث جلوگیری از شکستن کلیدها می شود.
در نهایت، تخته های چوبی کمتر مورد استفاده قرار گرفتند و با لبه های سنگی (که همچنین به عنوان دکمه تخته شناخته می شود) جایگزین شدند، که نوعی از هیئت مدیره دیوار گچ با سوراخ هایی است که به طور منظم در آن قرار دارد، معمولا در ورق های ۲ فوت (۲۴ اینچ) توسط ۴ فوت (۴۸ اینچ) (۶۰ سانتیمتر و ۱۲۰ سانتیمتر). هدف از طول ۴ فوت است به طوری که ورق رول به دقیقا در سراسر سه ستون دیوار، که فاصله ۱۶ اینچ (۴۱۰ میلی متر) جدا از مرکز (اندازه گیری استاندارد ساختمان ساختمان ایالات متحده) دقیقا می رسد. سوراخ ها به همان اندازه که فاصله بین نوارهای چوب را پوشش می دهند، به همان هدف می رسند، در صورتی که گچ استفاده می شود، گچ می تواند از طریق هیئت مدیره از آن استفاده شود، و کلید را برای نگهداری گچ به هیئت مدیره دیوار.
علاوه بر سنگ لاغر، انواع مختلفی از ورق فلزی وجود دارد که بر اساس وزن، نوع رینگ و طبقه بندی شده و یا ورق گالوانیزه شده است. تراشکاری فلزی در یک مرکز ۱۳٫۵ اینچ قرار دارد که توسط سیمهای کراوات با استفاده از چاقوهای لادن متصل شده است. گاهی اوقات، مش مشکلی به خود گرفت.
لبه و گچ اغلب جایگزین شده با دیوار پوش یا جامد جامد (همچنین نوعی از هیئت مدیره دیوار گچ است، اگرچه کمی ضخیم تر است)، زیرا نصب سریع تر و ارزان تر است.
مزایا
مزیت استفاده از لبه برای شکل های زینتی یا غیر معمول است. به عنوان مثال، ساخت دیوار گرد ممکن است دشوار باشد، زیرا دیوار پوش به طور انحصاری مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا تخته گچ به اندازه کافی انعطاف پذیر نیست تا بتواند شعاع های تنگ را تضمین کند. مش سیم معمولا برای استاتیک بیرونی استفاده می شود همچنین در ترکیب و یا جایگزینی لات و گچ است که به هدف مشابه است.
لبه سنتی و گچ دارای کیفیت عالی صدا در برابر استفاده از آهک گچ (که چگال تر از هیئت مدیره گچ مدرن) است.
در بسیاری از ساختمان های تاریخی، سقف های گچ و گچ نقش مهمی در جلوگیری از گسترش آتش می باشند. “آنها برای حفاظت از عناصر افقی مانند کف های چوبی چوب، از جمله کف در بالا، که از لحاظ عملکرد آتش، به علت وجود شکاف در شرایط ضعیف است، بسیار حیاتی هستند.”
دیدگاهتان را بنویسید