هنگام ساخت یا بازسازی یک خانه، مردم معمولا در مورد صفحات گرانیت اپن، کفپوش های مربع بزرگ و یا تعداد پنجره ها در فضای جدید فکر می کنند. بخش عمده ای از وقت، اندکی فکر به یکی از جزئی ترین بخش های خانه – دیوارهای داخلی داده می شود.

اکثر مردم در مورد دیوارها در خانه ها فکر نمی کنند مگر اینکه یک مشکل وجود داشته باشد یا آنها به یک آپارتمان استودیویی نقل مکان کنند. با این حال، دیوارهای داخلی حریم خصوصی و اتاق های مجزا را فراهم می کنند. آنها همچنین می توانند موانع صوتی، عایق ها و حتی مقاومت بیشتری در برابر آتش ایجاد کنند.

از شايع ترين مصالح ساختمانی مورد استفاده برای ديوارهای داخلی، گچکاری با دیوارپوش گچی و گچ است. گچ از زمان های قدیم استفاده شده است. اولین گچ معمولا از آهک، شن، موی حیوانات و آب ساخته شده است. مقبره های مصر، از قبیل ملکه نفراتاری، نقاشی هایی بر روی دیوارهای گچ داخل مقبره طراحی شده است. خانه های روم باستان شناخته شده اند که با آثار هنری فرسکو تزئین شده اند. فرسکوها نقاشی های دیواری آثار هنری هستند که با رنگدانه های مختلف بر روی گچ خیس ایجاد می شوند.

یک جایگزین برای گچ بر پایه آهک، گچ بر اساس گیپسوم است که زمان خشک شدن سریع تر دارد. این فرم جدید گچ در حال محبوبیت تر شدن است، زیرا می تواند روند ساخت و ساز را سریعتر کند.

با پیشرفت تکنولوژی، دیوارپوش گچی، با دوام بیشتر و راحت در دسترس قرار گرفت. در سال های دهه ۱۹۵۰، دیوارپوش های گچی ساخته شده به عنوان یک ماده دیوار داخلی محبوبیت پیدا کردند. این محصول در حال حاضر اکثر دیوارهای داخلی در خانه های مدرن را پوشش می دهد.

در این مقاله، ما ترکیب، مزایا و معایب گچ و دیوارپوش گچی را برای پروژه های دیوار داخلی بررسی می کنیم.

اول، بیایید یک نگاهی به گچ بیندازیم.

درباره گچ در گچکاری:

شایع ترین شکل گچ برای دیوارهای داخلی گچ گیپسوم است. دیواره های گچ به طور کلی از طریق فرایند سه پوششی ایجاد می شود. برای شروع، رول باید به فریم رانده شود. از لحاظ تاریخی، نوار از نوار چوب ساخته شده است، اما اخیرا فلز یا تخته گچی هم استفاده می شود. لبه به گچ چسبناک، چیزی برای چسبیدن می دهد.

پس از اینکه لبه در جای خود قرار گیرد، ترکیب گچ باید مخلوط شود. این ترکیب معمولا خشک می شود و باید با آب مخلوط شود. در حالی که این مرحله ممکن است نسبتا آسان باشد، برای رسیدن به یکپارچگی مناسب، مقدار مشخصی از مهارت و تجربه لازم است. سپس، گچ می تواند در نهایت به دیوار اعمال شود. اولین کت گچ کاربرد دارد، خراشیده شده و خشک می شود. به دنبال آن کت دوم یا کت قهوه ای است و سپس دیوار با لایه نهایی به پایان رسید.

با توجه به تعداد پوشش ها و ورق ها، یک دیوار گچی به نظر می رسد ضخیم تر از دیوارپوش گچی است که می تواند یک عایق هوایی ایجاد کند.. این ضخامت همچنین یک مانع صوتی خوب بین اتاق ها ایجاد می کند. اگر ورق و فریم به خوبی انجام می شود، گچ می تواند یک دیوار سخت تر را ایجاد کند که موجب کاهش احتمال شکسته شدن یا شکستن آن می شود. از آنجایی که گچ هنگامی که به دیوار اعمال می شود، جامد نیست، می تواند انتخاب خوبی برای سطوح منحنی یا نامنظم باشد. در نهایت، گیپسوم در داخل گچ دارای مقدار زیادی آب است که به دیوارها قابلیت مقاومت در برابر آتش را می دهد.

حتی با این مزایا، امروزه گچ از لیست محبوب های صاحب خانه ها خارج شده است. بیایید به برخی از دلایل این اتفاق نگاهی بیاندازیم. اول، کار گچکاری طاقت فرسا است، و قیمت آن را افزایش می دهد. گچکاری همچنین زمان زیادی نیاز دارد – در زمان اعمال و خشک کردن. علاوه بر این، در حالی که گچ بسیار با دوام است، می تواند با انحلال ساختمان یا نصب نامناسب شکسته شود. برخی از این ترک ها می توانند با گچ و یا یک ترکیب  خاص اصلاح شوند، اما برخی دیگر نیاز به بازسازی ساختاری دارند.

این ممکن است بعضی از دلایلی باشد که صاحبان خانه ها و بازسازی کنندگان در حال حاضر علاقه بیشتری برای انتخاب دیوارپوش گچی دارند. بیایید نگاه دقیقتری به این مصالح ساختمانی برای دیوارهای داخلی داشته باشیم.

گچ روکش در گچکاری

در حالیکه روند گچکاری سه مرحله ای در خانه های جدید به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد، گچ روکش یک جایگزین مشابه است. این گچ بسیاری از ویژگی های ظاهری گچ و مزایای گچ را ارائه می دهد، اما زمان بسیار کمتری را برای اعمال می گیرد. گچ روکش با یک پایه آبی و یا پایه گیپسوم با رطوبت و چسبندگی ویژه آغاز می شود. سپس یک یا دو لایه گچ بر روی پایه آبی به شیوه ای مشابه با گچکاری معمولی اعمال می شود.

درباره دیوارپوش گچی

برای دیوار گچی اولیه، گچ کاسیده شده با آب مخلوط شده و گاهی اوقات مواد افزودنی برای ایجاد ماده هسته مخلوط می شود. مواد چسبناک سپس بین دو لایه کاغذ، فشرده یا مسطح و سپس خشک می شوند. یک طرف کاغذ سطحی است که قوی و صاف است، در حالی که طرف دیگر یا پشت آن دارای یک بافت نازک تر است.

نصب و راه اندازی دیوارپوش گچی روند نسبتا سریع تری در مقایسه با گچکاری است. تخته ها برش داده می شوند تا به شکل دیوارها برسد. سپس آنها را به فریم ناهموار خانه متصل می شوند. بعد از اینکه تخته ها در جای خود قرار می گیرند، مهره های گوشه ای به گوشه ها متصل می شوند تا یک لبه ی مستقیم به آنها بدهد. سپس دیوارها با نوار کاغذی یا فایبر گلاس مش در مفاصل، گوشه ها و مکان هایی که تخته ها به دیوار وصل شده اند، نوار می شود. سپس، سه لایه معمولی ترکیب مفصل اضافه می شوند. پس از هر لایه، دیوار به صورت سطحی نرم و صاف می شود. هنگامی که لایه سوم خشک شده است، دیوار آماده رنگ آمیزی است.

مزایای آشکار برای استفاده از گچ در برابر دیوارپوش گچی وجود دارد. اول، روند نصب نیاز به زمان و کار کمتری دارد که می تواند به هزینه کمتری تبدیل شود. گچ و تخته نیز به کاهش سر و صدا با داشتن خواص مقاوم در برابر آتش به دلیل آب در تخته ها کمک می کند.

در حالی که تخته گچ دارای مزایای زیادی است به عنوان یک ماده دیوار داخلی، این شکست ناپذیر نیست. گچ دیوار می تواند توسط تخریب ساختمان یا حوادث صاحب خانه آسیب ببیند. یک مشکل رایج اثر ناحن یا پیچ است، زمانی که سر این اتصال دهنده ها یک نقطه براق ایجاد می کند یا از میان پوشش دیوارپوش گچی دیده می شود.

در مرحله بعد، در صورت وجود سطوح بالای رطوبت در مدت زمان طولانی، دیوارپوش گچی در معرض صدمه در مقابل آب قرار می گیرد. تخته های دیوارپوش با افزودنی های مخصوصی هستند که برای مقاومت در برابر آب طراحی شده اند.

همراه با حساسیت در برابر آب، دیوارپوش های گیپسومی می تواند مشکلات کپک زدن نیز داشته باشد. برای کاهش احتمال کپک زدن، دیوارپوش های گچی جدید بدون کاغذ ساخته می شود.

خواه شما از سبک گچکاری قدیمی و یا دیوارپوش های گچی استفاده کنید، دیوارهای داخلی، نما، جریان انرژی و احساس خانه شما را شکل می دهند. دانستن مزایا و معایب هر دو گچ و دیوارپوش گچی به شما کمک می کند بهترین سیستم برای شیوه زندگی خود را انتخاب کنید.