گچکاری به ساخت و ساز و یا تزئینات انجام شده با گچ اشاره می کند، مانند یک لایه گچ بر روی ساختار دیوار داخلی و خارجی، و یا گچ بر روی سقف و یا دیوار. این نیز گاهی اوقات pargeting نامیده می شود. روند ساخت گچکاری، به نام گچکاری یا رندر، در قرن ها در ساخت و ساز ساختمان ها مورد استفاده قرار گرفته است.

تاریخچه
اولین گچ برای شناخته شده به ما مبتنی بر آهک بود. حدود ۷۵۰۰ سال قبل از میلاد، مردم “Ain Ghazal” در اردن با استفاده از آهک مخلوط با سنگ آهک خرد نشده خرد شده به ساخت گچ که در مقیاس وسیع برای پوشش دیوارها، کف ها و قایق ها در خانه های خود استفاده می شود. اغلب دیوارها و طبقه ها با الگوهای و طرح های قرمز و انگشت رنگ تزئین شده اند. در هند باستان و چین، ساخت گچ های رس و گچ برای تولید یک سطح صاف بر روی دیوارهای سنگی یا آجری گلدان استفاده می شود، در حالی که در مقبره های اولیه مصر، دیوارها با گچ آهک و گچ پوشانده شده و سطح تکمیل شده اغلب نقاشی شده یا تزئین شده است .

مجسمه سازی مدل شده در سراسر امپراتوری روم کار می کرد. رومی ها از مخلوط آهک و شن و ماسه برای ساخت لایه های تهیه شده استفاده می کردند که در آن کاربرد های بهتر از گرد و غبار گچ، آهک، شن و سنگ مرمر ساخته می شد؛ بعضی از مواد پوزولانیک برای تولید یک مجموعه سریع تر اضافه می شوند. پس از سقوط امپراتوری روم، اضافه کردن گرد و غبار سنگ مرمر به گچ برای تولید جزئیات دقیق و یک پایان سخت و صاف در دکوراسیون دستی مدل و قالب تا زمانی که رنسانس استفاده نمی شود. در حدود قرن چهارم قبل از میلاد، رومیها اصول مجموعه هیدرولیکی آهک را کشف کردند، که با افزودن اشکال بسیار واکنشی سیلیس و آلومینا مانند زمینهای آتشفشانی، حتی در زیر آب نیز می توانست سریعتر شود. بعد از دوره رومی تا قرن ۱۸ میلادی، ملات هیدرولیکی کمی استفاده شد.

دکوراسیون گچ به طور گسترده ای در اروپا در قرون وسطی مورد استفاده قرار گرفت که از اواسط قرن ۱۳th گچ گچ برای گچ داخلی و خارجی مورد استفاده قرار گرفت. مو به عنوان تقویت، با افزودنی ها برای کمک به مجموعه و یا پلاستیک از جمله مالت، ادرار، آبجو، شیر و تخم مرغ استفاده می شود.

قرن ۱۴th
در قرن چهاردهم، گچکاری تزئینی به نام پارگرینگ در جنوب شرقی انگلستان برای تزئینات بیرونی ساختمان های چوبی ساخته شده بود. این یک نوع از تزئینات برش داده شده، قالب و یا مدل سازی شده، اجرا شده در بتونه آهک و یا مخلوط آهک و گچ است. در طول همان دوره، قرمز مایل به قهوه به اروپا دوباره وارد شد و به طور گسترده ای برای تولید زیورآلات استفاده می شود.

قرن ۱۵th
در اواسط قرن بیست و یکم، کارگران ماهر ونیزی نوع جدیدی از چهره خارجی را ایجاد کردند، که مارمورینو نامیده می شود، با استفاده از آهک به طور مستقیم بر روی سنگ تراشی ساخته شده است.

قرن ۱۶th
در قرن شانزدهم، نوع جدیدی از دکوراسیون داخلی گچکاری، اسکالیلیا نامیده می شد، توسط stuccoists کار در بایرن اختراع شد. این شامل گچ، گچ حیوانات و رنگدانه ها بود که برای تقلید از سنگ مرمر رنگی و تزئین pietre dure استفاده می شد. گرد و غبار شن و ماسه یا آهک گاهی اوقات اضافه شده است. در قرن یازدهم، تکنیک Sgraffito، همچنین به عنوان گرافیتی یا نقاشی شناخته می شود توسط هنرمندان ایتالیایی به آلمان معرفی شده است، و ترکیب آن با دکوراسیون گچ مصنوعی. این تکنیک در دوران باستان مورد استفاده قرار گرفت و توسط Vasari به عنوان یک روش سریع و با دوام برای تزئینات نمای ساختمان ها توصیف شد. در اینجا، لایه های گچ آهکی متضاد اعمال می شود و طراحی از طریق لایه بالایی خراشیده می شود تا رنگ را در زیر نشان دهد.

قرن ۱۷
قرن هجدهم معرفی انواع مختلف گچکاری داخلی را نشان داد. سنگ مرمر روکش شده از سنگ مرمر مصنوعی ساخته شده با استفاده از گچ (گاهی اوقات با آهک)، رنگدانه ها، آب و چسب است. لوستر Stucco یکی دیگر از شکل های سنگ مرمر تقلید (گاهی اوقات به نام گچ مصنوعی) بود که در آن یک لایه نازک از گچ آهک یا گچ بر روی یک سطح حمایت از آهک، با رنگدانه ها بر روی سطح گچ مرطوب پراکنده شده است.

قرن ۱۸
قرن هجدهم منجر به تمدید علاقه به چسبهای نوآورانه خارجی شد. ماسکهای نفتی که در انگلستان معرفی شدند در این دوره عبارتند از “ترکیب یا سنگ رب” که در سال ۱۷۶۵ توسط دیوید ورک ثبت شده است. این مخلوط مبتنی بر آهک بود و شامل “oyls از قارچ، تره فرنگی و لاینس” علاوه بر بسیاری از مواد دیگر. دیگر “ترکیب یا سیمان”، از جمله خشک کردن روغن، در سال ۱۷۷۳ توسط Rev. جان لیاردت ثبت شد. یک محصول مشابه در سال ۱۷۷۷ توسط جان جانسون ثبت شد. معمار رابرت آدام به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت که به نوبه خود، جورج جکسون را برای تولید قالب های بکسل معکوس (که بسیاری از آن ها به طرح آدم ها) متوسل شد. جکسون یک شرکت مستقل را تشکیل داد که هنوز امروز تولید فشارهای ترکیب را حفظ می کند و مجموعه ای از قالب های جعبه ای بسیار بزرگ را حفظ می کند.

در سال ۱۷۷۴، در فرانسه، یک موزیک بر روی ترکیب خمپاره های باستانی منتشر شد. این به زبان انگلیسی به عنوان “مقاله عملی در مورد سیمان و سنگ مصنوعی، که به طور صریحا به عنوان یونانیان و رومیان مطرح شده” ترجمه شد و در همین سال منتشر شد. پس از این، و به عنوان یک واکنش به ناامیدی احساس ناشی از شکست مکرر mastic نفت، در نیمه دوم قرن ۱۸th ارائه می دهد آب مبتنی بر محبوبیت بار دیگر به دست آورد. مخلوط برای ارائه دهندگان، از جمله “سیمان آب یا گچ” شامل آهک، شن، خاکستر استخوان و آهک آب (Dr Bryan Higgins، ۱۷۷۹) اختراع شدند. آزمایش های مختلف مخلوط لیمو های مختلف با زمین های آتشفشانی در هفتم انجام شد

قرن ۱۹
در دهه ۱۸۲۰، سیمان طبیعی اغلب در مخلوط گچ استفاده شد. محبوبیت سیمان پرتلند، ترکیب گچ و همچنین ملات را به یک ماده سخت تر تغییر داد. توسعه سیمان مصنوعی در اوایل قرن نوزدهم آغاز شده است. در سال ۱۸۱۱، جیمز فراست یک اختراع را برای سیمان مصنوعی به دست آورد که به واسطه گرمادهی خاک و خاک رس به طور کلاسیک با هم ترکیب شده است. مهندس فرانسوی لوئی ویکت در سالهای ۱۸۱۲-۱۸۱۲ ۱۸۱۲ با تشعشع مخلوط مصنوعی سنگ آهک و خاک رس، محصولی را که او در سال ۱۸۱۸ معرفی کرد، آزمایش کرد. در سال ۱۸۲۲، در انگلستان، جیمز فراست (فرآوری دیگری) فرآیند مشابهی با ویکت را تولید کرد، “سیمان بریتانیا”. سیمان پرتلند، که در سال ۱۸۲۴ توسط جوزف آسپدین ثبت شد، به این دلیل نامگذاری شد که به نظر می رسید سنگ پلاتند را شبیه است. پسر وی Aspdinís، و بعد از آن ایزاک جانسون، فرآیند تولید را بهبود بخشید. یک محصول بسیار شبیه سیمان مدرن پورتلند از حدود سال ۱۸۴۵ در دسترس بود و پیشرفت های دیگری نیز در سال های بعد صورت گرفت.

بنابراین، بعد از حدود ۱۸۶۰، اغلب گچ ها به طور عمده از سیمان پرتلند ساخته شده و با بعضی آهک مخلوط شده اند. این باعث می شود آن را حتی بیشتر همه کاره و با دوام. دیگر فقط به عنوان یک پوشش برای مواد مهم مانند سنگ تراشی و یا ورودی استفاده می شود، گچ می تواند در حال حاضر بیش از چوب و یا ورق فلز متصل به قاب چوبی نور است. با این افزایش قدرت، آن را تبدیل به تنها روکش و تبدیل شدن به یک بخش جدایی ناپذیر از ساخت و ساز ساختمان. در اواخر قرن نوزدهم، نمای ساختمان ها رنگ شده بودند با رنگ پریده؛ رنگ روغن برای دیوارهای خارجی در حدود سال ۱۸۴۰ معرفی شد.

قرن نوزدهم نیز احیای استفاده از ماسه های نفتی را دیدم. در انگلستان، اختراعات برای “ترکیب” در سال ۱۸۰۳ (توماس فولچنر)، ۱۸۱۵ (کریستوفر دیل) و ۱۸۱۷ (پیتر هملین) به دست آمد. این ماسه های نفتی، به عنوان کسانی که قبل از آنها نیز نشان داد، کوتاه مدت است.

جایگزین های سنگ فرش و ریخته گری، مانند سنگ ریخته گری و ریخته گری، در طول قرن نوزدهم جایگزین سنگ معدن شده است. با این حال، این اولین بار نیست که “سنگ مصنوعی” به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. Coade Stone، یک نام تجاری برای سنگ ریخته گری ساخته شده از گل سرخ شده، در سال ۱۷۶۹ تا ۱۸۴۳ در انگلستان توسعه داده شده و برای عناصر تزئینی معماری مورد استفاده قرار گرفته است. پس از بستن کارخانه در جنوب لندن، سنگ Coade متوقف ساخت و فرمول از بین رفت. در اواسط قرن نوزدهم، مراکز تولیدی آماده سازی سنگ های ریخته گری بر اساس سیمان برای استفاده در ساختمان ها بودند. اینها عمدتا با یک مخلوط سیمان ساخته می شوند که معمولا ترکیبات خوب و ضخیم برای بافت، رنگدانه ها یا رنگ ها را به منظور تقلید رنگ آمیزی و رینینگ سنگ های طبیعی و سایر مواد افزودنی به کار می برند.

همچنین در قرن ۱۹، مخلوط های مختلف گچ اصلاح شده از قبیل سیمان Keene ظاهر شد. این مواد برای استفاده به عنوان گچ دیوار داخلی توسعه داده شده است، استفاده از گچ ساده پاریس را افزایش می دهد به طوری که آنها آرام تر تنظیم می شوند و در نتیجه آسان تر از استفاده می شوند.

ابزارها و مواد
ابزار و مواد شامل شستشو، شستشو، چکش، چاقو، چاقو، چاقو، چاقو، ناخن، آهک، شن و ماسه، مو، گچ پاریس، انواع سیمان و مواد مختلف برای شستشوی رنگ است.

در حالیکه اکثر ابزارها در طول قرن ها تغییری نکرده اند، پیشرفت در مواد مدرن موجب تغییراتی شده است. کاشی کاری که در اصل از فولاد ساخته شده است در حال حاضر در مواد پلی کربنات موجود است که اجازه استفاده از مواد جدید مبتنی بر اکریلیک را بدون رنگ کردن سطح می دهد. شناورهایی که به طور سنتی از چوب ساخته شده اند (به طور ایده آل دانه ای، بدون گره، کاج زرد) اغلب با یک لایه اسفنج یا پلی استایرن پر شده اند.

لات ها

لبه از پشت با کت و شلوار قهوه ای دیده می شود
مقاله اصلی: لات
به طور سنتی، گچ بر روی ورقه ها قرار می گیرد، به جای گچ تخته ای که امروزه شایع تر است.

روکش های چوبی نوار های باریک از چوب های مستطیلی بسته به نوع موجود بودن گونه ها در طول دو تا چهار یا پنج فوت به مسافتی است که در آن چوب های چوبی یا کف پوش قرار گرفته اند. ورقها حدود یک اینچ عرض دارند و در سه ضخامت ساخته می شوند؛ تک (ضخامت ۱/۸ تا ۳/۱۶ اینچ)، ورق و نیمه (ضخامت ۱/۴ اینچ) و دوتایی (ضخامت ۳/۸ تا ۱/۲ اینچ) دارد.

سطوح ضخیم تر باید در سقف استفاده شوند تا بتوانند فشار اضافی را تحمل کنند (گاهی اوقات برای نیروی اضافی دو برابر می شوند) و تنوع نازک تر در کار عمودی مانند پارتیشن ها، به جز مواردی که استفاده از آن دشوار است، در این صورت ضخیم تر مسطح شدن لازم است. لبه ها معمولا با فاصله ای حدود ۳/۸ اینچ بین آنها می شود تا یک کلید برای گچ ایجاد شود.

قبلا تمام ورقها با دست ساخته شده بودند. اکثر آنها در حال حاضر توسط ماشین آلات ساخته می شوند و به عنوان روت سایی شناخته می شوند، از دست ساخته شده به نام اجاره یا مسطح. صفحات اجاره بهترین نتایج را به دست می آورند، زیرا آنها در یک خط با دانه چوب تقسیم می شوند و قوی تر هستند و به اندازه ورقه های ماشین ساخته نمی شوند، بعضی از الیاف که معمولا در فرآیند برش بریده می شوند.

لبه ها باید به گونه ای فرو بریزند که در ناحیه سه یا چهار پا وسیع با یکدیگر به یکدیگر متصل شوند. با شکستن مفاصل تراش به این ترتیب، تمایل گچ برای شکستن در امتداد خط مفاصل کاهش می یابد و یک کلید بهتر به دست می آید. هر ردیف باید در هر طرف و هر جایی که آن را از یک تیر یا ستون عبور می کند میخ می شود. تمام چوبهایی که بیش از سه اینچ (۷۶ میلی متر) عرض دارند، باید مقابله کنند، یعنی یک فیله یا دو ردیف در کنار مرکز که بر روی آن میله های روی آن میخکشیده می شود. این کار برای حفظ یک کلید خوب برای گچ انجام می شود.

دیواره های مقاوم در برابر خیس گاهی اوقات خم می شوند و لایه ای ایجاد می کنند تا حفره های هوا بین دیوار مرطوب و گچکاری ایجاد شوند.

با توجه به کیفیت نسوز و پایدار آن، فلز در سیم یا ورق های گالوانیزه سوراخ شده در حال حاضر به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. انواع مختلفی از این مواد در طرح های مختلف وجود دارد، بهترین شناخته شده در انگلستان Jhilmil، Bostwick، Lathing، و ورق فلز گسترده است. دو نام آخر نیز به طور گسترده ای در آمریکا استفاده می شود.

ناخن هایی که اغلب از آهن استفاده می شود، برش داده می شوند، برش داده شده و یا بازی می شوند، و در کلاس کار بهتر، آنها برای جلوگیری از زنگ زدن گالوانیزه می شوند. ناخن های زینتی گاهی اوقات استفاده می شود، اما هزینه های زیادی دارند.

گچکاری آهک
مقاله اصلی: ملات آهک
گچ آهکی از آهک، شن و ماسه، مو و آب تشکیل شده است که با توجه به ماهیت کار انجام می شود.

ملات آهک عمدتا برای گچکاری داخلی مورد استفاده قرار می گیرد که از گچ، پوسته صدف و یا دیگر سنگ آهک تقریبا خالص کربن شده و به عنوان چربی، خالص، گچ و آهک غنی شناخته شده است. لیمو هیدرولیک نیز توسط گچ کار می کند، اما عمدتا برای کار خارجی است.

ریزش کامل از آهک کربنات قبل از استفاده بسیار مهم است، زیرا اگر در شرایطی که به طور جزئی آسیب دیده باشد، آن را “ضربه” می دهد و در محل کار قرار می گیرد و تاول زده می شود. بنابراین آهک باید به زودی به عنوان ساختمان آغاز شود و حداقل سه هفته باید بین عمل آبیاری و استفاده از آن گذشت.

چیونفون
مو در گچ به عنوان یک ماده مورد استفاده قرار می گیرد و به مواد مقاوم می شود. به طور سنتی horsehair اغلب مورد استفاده بود، به عنوان آن را به راحتی در دسترس بود قبل از توسعه موتور خودرو. موها به نحوی مشابه به عنوان رشته های رزین فایبرگلاس عمل می کنند، کنترل و حاوی هر گونه ترک کوچک در داخل ملات در حالی که خشک می شود و یا زمانی که آن را به خم شدن.

Ox-hair، که در سه ویژگی به فروش می رسد، اکنون نوعی است که معمولا مشخص می شود. اما اسبها، که کوتاهتر هستند، گاهی اوقات جایگزین یا مخلوط با اقیانوس مو در کیفیت پایین هستند. مو خوب باید طولانی باشد (در انگلستان، گاو و مو اسبی از طول های کوتاه و طولانی استفاده می شود)، و گریس چسبان (چربی لانولین) را ترک می کند، زیرا این چرخه در هنگام تزریق در گچ بسیار بالا قلیایی در برابر تخریب محافظت می شود. قبل از استفاده از آن باید به خوبی به ضرب و شتم، یا teased، برای جدا کردن توده ها. در امریکا، موی بز که اغلب مورد استفاده قرار می گیرد، هرچند که موهای اوکس آنقدر قوی نیستند. مقدار مورد استفاده در کار خوب یک پوند از مو به دو یا سه فوت مکعب مواد جامد (در انگلستان تا ۱۲ کیلوگرم در مکعب متریک) است. تقویت مو در گچ آهک رایج است و بسیاری از انواع مو و سایر الیاف ارگانی را می توان در مصالح تاریخی پیدا کرد. با این حال، مواد آلی در آهک در محیط های مرطوب به ویژه در خنک کننده های خنک کننده کاهش می یابد. این مشکل موجب استفاده از فیبرهای پلی پروپیلن در تولید آهک جدید شده است

فیبر کپور مانیل به عنوان یک جایگزین برای مو استفاده شده است. گچ برای کاشی های موی ساخته شده با فیبر کانن مانیل با شکستن ۱۹۵ کیلوگرم (۸۸ کیلوگرم)، گچ با مخلوط کن با ۱۵۰ کیلوگرم (۶۸ کیلوگرم)، ژوت با وزن ۱۴۵ پوند (۶۶ کیلوگرم) و موی بز در ۱۴۴ پوند (۶۵ کیلوگرم) )

آزمایش دیگری به روش زیر انجام شد. دو بشکه از ملات ساخته شده از مقادیر مساوی از آهک و شن و ماسه، یکی حاوی مقدار معمولی موی بز و دیگر فیبر مانیل است. پس از بقایای انبار خشک در ظرف نه ماه بشکه باز شد. مشخص شد که مو توسط تقریبا تمام شده توسط آهک خورده شده است و در نتیجه ملات به راحتی شکسته و فرو ریخت. از سوی دیگر، ملات حاوی کنه مانیل، انعطاف پذیری بزرگی را نشان داد و تلاش کرد تا از هم جدا شود و فیبر کپسول ناپدید شود.

شن و ماسه / مجموع
برای کار شن و ماسه خوب، ماسه های خاصی از قبیل شن و ماسه نقره ای استفاده می شود که هنگام استفاده از رنگ های سبک و بافت خوب مورد نیاز است. در انگلستان این شن و ماسه سفید زیبا به طور عمده از Leighton Buzzard تهیه می شود؛ همچنین در انگلستان، بسیاری از گچ های سنتی، گچ خرد شده را به عنوان ترکیب، ساخته شده است، این گچ بسیار انعطاف پذیر مناسب برای ساختمان های چوبی قاب ساخته شده است.

برای کار خارجی کار سیمان پرتلند بدون شک بهترین مواد به دلیل قدرت، دوام و آب و هوا است که از خواص خارجی مقاوم هستند، اما نه در ساختارهای تاریخی که نیاز به انعطاف و نفس دارند؛ برای این، آهک بدون سیمان استفاده می شود.

خاک اره به عنوان یک جایگزین برای مو و همچنین به جای شن و ماسه به عنوان یک ترکیب استفاده شده است. خاکستر ملات را قادر می سازد تا اثرات یخبندان و آب و هوای خشن را تحت تأثیر قرار دهد. گاهی اوقات برای چوبهای سنگین و کارهای مشابه مفید است، چرا که نور و قوی مواد را ارائه می دهد. خاک اره باید خشک شود. خاکستر برای اتصال به مخلوط گاهی اوقات برای جلوگیری از بیشتر استفاده می شود.

مواد و روش ها
اولین کت یا رندر از ۱/۲ به ۳/۴ اینچ ضخیم است و در نسبت از یک قسمت از سیمان تا دو شنبه به یک قسمت تا پنج شن و ماسه مخلوط می شود. کت و شلوار یا کت و شلوار تقریبا ۳/۱۶ اینچ ضخیم است و با یک کف دست بر روی سطح رندر کار می کند که ابتدا باید به خوبی مرطوب شود.

گچکاری خارجی
مصالح ساختمانی یک اصطلاح است که تقریبا به تمام انواع گچبری خارجی اعمال می شود، چه متشکل از آهک و یا از سیمان. در حال حاضر آن را به ناسازگار، اما در اوایل قرن ۱۹th مقدار زیادی از این کار انجام شد. سیمان تا حد زیادی جایگزین آهک برای این کار است. انواع اصلی گچبری، شبیه، خرد شده و خرد شده هستند. .

گچ معمولی برای کارهای خارجی معمولا شامل یک بخش آهک هیدرولیک و سه بخش شن و ماسه می باشد. دیوار باید به اندازه کافی خشن باشد تا کلیدی را تشکیل دهد و به خوبی صاف شود تا رطوبت جذب شده از گچ شود.
مصالح ساختمانی برای مصالح سنگی استفاده می شود. این کار با یک شناور دستی تحت پوشش با احساس خشن (با استفاده از یک قلم مو محکم سفت و سخت نیز می تواند استفاده شود)، که یک سطح ماسه روی گچ را تشکیل می دهد. خطوط قبل از اینکه مجموعه مسائل برای نمایش مفاصل سنگ سنگ ها تنظیم شود، حکم می کند.
گچ ملاقه، کت و شلوار این کار، از سه قسمت شن و ماسه به دو بخش چیزهای خوب تشکیل شده است. سطح صاف بسیار صاف با استفاده از شناور دستی تولید می شود.
گچبری از ترکیبات مشابهی است، اما کار کمتری روی آن انجام می شود. این در دو کت و شلوار پوشیده شده است که در یک بار پاشیده می شود و پس از آن خرد شده است.
گچ رنگی: گچ آهک ممکن است در رنگ ها اجرا شود، رنگ مورد نظر با مخلوط شدن با اکسید های مختلف آهک به دست می آید. سیاه و سفید با استفاده از خاکستر جعلی در متنوع مختلف، سبز توسط مینا سبز، قرمز با استفاده از سرخ مایل به قرمز یا سرخ، و بلوز با مخلوط کردن اکسید و یا کربنات مس با مواد دیگر بدست می آید.
مقاله اصلی: خشن
گچ خاکی یا پببلدش یک نوع خشن از گچکاری خارجی است که در خانه های کشور بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. در اسکاتلند آن را “هارلینگ” نامیده است. این یکی از قدیمی ترین انواع گچکاری خارجی است. در زمان Tudor آن را برای پر کردن بین چوب از قاب نیمی timbered استفاده می شود. هنگامی که به خوبی با مواد خوب اجرا می شود این نوع گچکاری بسیار با دوام است.

خرد کردن در ابتدا با ارائه یک دیوار یا ورقه با یک کت چرم مو با وزن متوسط ​​که از آهک هیدرولیک خوب یا سیمان پرتلند ساخته شده است، انجام می شود. این لایه به خوبی خراشیده می شود تا کلیدی برای کت بعدی ارائه شود. کت دوم همچنین از مواد سخت پوشیده شده به یک سازگاری صاف و یکنواخت تشکیل شده است. دو تکنیک می تواند مورد استفاده قرار گیرد:

داش خشک: در حالی که اولین پوشش هنوز نرم است، گرانش، سیلندر و یا دیگر سنگ های کوچک به طور یکنواخت با کمربند کوچک پرتاب می شود و سپس با ملات نازک آهک به سطح یکنواخت برسد. شلنگ اغلب در خمیر آهک داغ، خرد شده و به صورت مورد نیاز استفاده می شود.
ریزش مو: ریزش سنتی، خرد کردن یا خرد شدن، برای درمان باید باقی بماند و در پوشش نهایی، ماسه / مخلوط آجیل با آهک و شن و ماسه مخلوط شده و با قاشق چسبناک / قراضه پر شده است.

Sgraffito (تزئین خراشیده شده)
Sgraffito نام برای تزئین خراشیده در گچ است. زیورآلات خراشیده قدیمی ترین شکل دکوراسیون سطح است و در قاره اروپا، به ویژه در آلمان و ایتالیا، در موقعیت های بیرونی و داخلی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

کار درست، کار دوام، موثر و ارزان است. یک پوشش اول یا ارائه سیمان و شن و ماسه پورتلند، در نسبت یک تا سه، در حدود یک اینچ ضخامت قرار دارد؛ سپس رنگ کت را دنبال می کند، گاهی اوقات در تکه هایی از رنگ های مختلف به عنوان مورد نیاز برای طراحی به پایان رسید. هنگامی که این کت تقریبا خشک است، آن را با یک صاف کردن، ۱/۱۲ به ۱/۸ اینچ ضخامت، از Parian، selenitic و یا دیگر سیمان و یا آهک خوب، به پایان رسید که تنها در یک روز بر روی آن گذاشته .

سپس با پریدن از طریق کارتون خرد شده طراحی به سطح گچ منتقل می شود. فضای گسترده ای از پس زمینه در حال حاضر با حذف کفی پایان، در نتیجه آشکار گچ رنگی در زیر، و پس از آن خطوط بقیه طراحی با چاقو آهن از طریق خارج کردن پوست به سطح زیرین رنگ تار.

گاهي اوقات پوشش ها در سه رنگ متفاوت هستند مانند قهوه اي براي اولين، قرمز دوم و رنگ سفيد يا خاکستري براي پوشش نهايي. رنگدانه های مورد استفاده برای این کار عبارتند از قرمز هند، قرمز ترکیه، آنتورپ آبی، آبی آلمانی، umber، ocher، قهوه ای بنفش، استخوان سیاه و یا اکسید منگنز برای سیاه. ترکیبی از این رنگ ها برای تولید هر تن دلخواه ساخته می شود.

کتهای
گچکار ها در کتهای یا لایه های پیوندی روی دیوارها یا لاتین استفاده می شود و از تعداد این کت ها نام خود را به دست می آورند.

یک کار کت، سنگین ترین و ارزان ترین کلاس گچکاری است و محدود به ساختمان های پایین تر، مانند خانه های بیرونی است که در آن تنها پوشش خشن برای حفظ هوای و پیش نویس ها لازم است. این به عنوان رندر بر روی آجری، و ورقه و ورقه یا ورقه و گچ یکی از کتهای درختکاری توصیف شده است.
کار دو کت اغلب برای کارخانه ها یا انبارها و اتاق های کم اهمیت اقامت استفاده می شود. اولین کت از چیزهای وحشی است که با شناور کاری و منفجر شده است. پس از آن یک کت و شلوار نازک روی پارچه گذاشته شده و به صورت صاف و تمیز می شود. کار دوتایی به عنوان رندر توصیف شده و بر روی دیوارها، ورقه، گچ و مجموعه یا ورقه نصب شده و روی دیوارها نصب شده است.
کار سه کت معمولا برای تمام کارهای خوب مشخص شده است. این شامل، به عنوان نام آن، شامل سه لایه از مواد است و به عنوان رندر، شناور و بر روی دیوارها و گهواره، گچ، شناور و مجموعه ای، یا گهواره، شناور و تنظیم، در لاتین، شرح داده می شود. این باعث می شود پوشش قوی، مستقیم، بهداشتی برای دیوارها و سقف.
روند کار سه کت به شرح زیر است:

برای اولین کت یک لایه از مواد جامد موهایش، حدود ۱ اینچ ضخیم، با قلم تخمگذار قرار داده شده است. این “لقمه” در لندن، و در آمریکا “پوشش خراش” نامیده می شود. باید بر روی مورب گذاشته شود، هر یک از مورچه ها با هم تداخل دارند. هنگامی که روی سطوح قرار می گیرد، مواد باید به اندازه کافی پلاستیک باشند تا از طریق فضاهای بین سطوح برای تشکیل یک کلید کار کنند، با این حال به طوری که نمی توانند از بین بروند. سطح در حالی که هنوز نرم است با یک لبه خراشیده برای دادن کلید برای بعدی کت. در اسکاتلند این بخشی از فرآیند نامیده می شود “صاف کردن” و در ایالات متحده “browning” و انجام می شود زمانی که اولین کت خشک است، به طوری که برای ایجاد یک سطح مستقیم برای دریافت پوشش اتمسفر.
دوم یا “کت شناور” و ضخامت ۱/۴ تا ۳/۸ اینچ است. چهار عملیات در تخمگذار کت دوم، یعنی تشکیل پرده ها؛ پر کردن فاصله بین پرده ها؛ تمیز کردن سطح؛ چسباندن چهره برای پایان دادن به.
پرده های دیواری پلاستیکی و سقف کاذب است. پرده ها نوار های باریک از گچکاری هستند که به دقت لوله کشی شده اند و به گونه ای طراحی شده اند که بتوانند یک راهنما برای اجرای قانون شناور را اجرا کنند، بنابراین یک سطح کاملا افقی یا عمودی یا، در صورت کار دایره ای، منحنی یکنواخت را تضمین می کند.
پر کردن یا کنار زدن، شامل قرار دادن فضاهای بین سطوح با مواد جامد است، که با سطح مقطع با حاکم شناور برافروخته می شود.
تمیز کردن کت شناور از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا مواد را تحکیم می کند و علاوه بر سخت شدن آن مانع از ترک خوردن می شود. این توسط گچ با یک شناور دستی انجام می شود که با حرکت سریع دایره ای به شدت اعمال می شود، در عین حال کار با آب را از یک قلم موی در دست دیگر پاشید. هر گونه حفره یا نابرابری های کوچک به دلیل درآمدش پر شده است. تمام سطح باید به طور یکنواخت دو یا سه بار، با فاصله زمانی بین هر عملیات از شش تا بیست و چهار ساعت شسته شود. این فرایند گچ را با یک سطح نزدیک به دانه و نسبتا صاف باقی می گذارد و کلید کوچکی را برای پوشش می دهد که به دنبال آن است.

با این وجود، برای به دست آوردن انعطاف پذیری مناسب، چهره روغنی ضروری است و این امر با تایپ کردن سطح با یک قلم مو یا ناخن شناور حاصل می شود، یعنی یک شناور دستی با نقطه ای از ناخن که از روی آن عبور می کند و حدود ۱/۸ اینچ ؛ گاهی یک نقطه در هر گوشه ای از شناور قرار می گیرد.
بعد از شناور شدن به دیوارها و سقف، بخش بعدی گچکاری داخلی، راه رفتن جاروبرقی است، به دنبال پایان دادن به سقف و دیوارها.
کت و شلوار سوم و نهایی کت و شلوار است که باید ضخامت آن حدود ۱/۸ اینچ باشد. در اسکاتلند آن “کت و شلوار” نامیده می شود، و در امریکا “کت و شلوار سخت” یا “کت بتونه”. تنظیم کردن مواد باید انجام شود تا زمانی که شناور کاملا جامد و تقریبا خشک باشد اما نباید بیش از حد خشک شود و یا رطوبت از مواد تنظیم شود.
ترکیب سه گچ داخلی داخلی:

مواد خام به عنوان اولین کت استفاده شده از شن و ماسه و آهک، معمولا با نسبت تقریبی به دو تا یک، تشکیل شده است، با مو در حدود یک پوند به دو یا سه فوت فوت واتر می شود. این باید با آب تمیز با چنین سازگاری مخلوط شود، مقداری که در نقطه ای از یک ماله جمع شده است، به خوبی با هم همخوانی دارد و نمی افتد.
چیزهای شناور از بافت ضخیم تر از آنچه که برای کشیدن استفاده می شود، استفاده می شود و در حالت نرم تر استفاده می شود و می توان آن را به کار بردن از کلید اول کت. نسبت های کوچکتری از مو استفاده می شود.
چیزهای زیبا با شن و ماسه برای پوشش کت و شلوار استفاده می شود. مواد خام، یا بتونه لیمویی، آهک خالص است که شل شده و سپس با آب به مخلوط نیمه مایع مخلوط شده و اجازه داده می شود تا آن را به یک خمیر نرم تبدیل شده است.
برای استفاده در تنظیم آن مخلوط با شن و ماسه شسته ریز در نسبت یک به ۳ است.
برای پرده های چوبی و برای تنظیم زمانی که کت دوم مجاز نیست به موقع به طور کامل خشک، یک ترکیب خاص باید استفاده شود. این اغلب مواردی است که از سه یا چهار قسمت از بتونه آهک و یک بخش از گچ پاریس تشکیل شده است و در مقادیر کم بلافاصله قبل از استفاده مخلوط شده است. گچ در ماده باعث می شود که آن را به سرعت، اما اگر آن را در بیش از حد بزرگ در معرض کار می شود در تنظیمات کرک.
سیمان های سخت مورد استفاده برای گچکاری، مانند پریان، کین و مارتین، به طور کلی در دو کت، سیمان و شن و ماسه ۱/۲ تا ۳/۴ اینچ ضخامت، دوم یا پوشش کف سیمان شسته شده در حدود ۱ / ۸ اینچ ضخامت این سمان ها و سمان های مشابه به عنوان یک پایه گچی هستند که در آن مقدار معینی از ماده دیگری مانند آلوم، بوراکس یا کربنات سودا اضافه می شود و کل پخته یا کالسیه شده در دمای پایین است. گچ آنها حاوی آنها را به سرعت با سطح بسیار نرم و صاف، که ممکن است در عرض چند ساعت پس از پایان دادن به آن، رنگ و یا کاغذی شود، تنظیم می کند.

در استرالیا، گچ یا سیمان ارائه شده است که به آجر کاری خارجی در خانه ها و یا ساختمان های تجاری می تواند یک یا دو کت. در دو کت یک پوشش پایه با یک ترکیب مشترک از ۴ قسمت شن و ماسه به یک قسمت سیمان و یک قسمت آهک و آب خشک شده برای خمیر استفاده می شود. رندر با استفاده از یک قلاب و قلع و با فشار دادن حدود ۱۲ میلی متر ضخامت شروع می شود. برای دو کت، برخی از گچکار ها دو باند عمیق رندر (یکی در پایه دیوار و یک در اطراف سینه قد) اعمال می شود که دارای بلبرینگ و مربع است و اجازه می دهد تا در هنگام استفاده از پوشش اول روی دیوار تحت پوشش باقی مانده خشک شود. رندر سپس خش می شود تا یک کلیدی برای پوشش دوم فراهم شود. این روش اجازه می دهد که بقیه دیوار ها را رندر کرده و بدون نیاز به دائما بررسی کنید که کدام کت است. به همین ترتیب، هر دو پوشش را می توان با استفاده از پلاستیك با استفاده از T-bar برای پختن پوشش نهایی تا جایی كه مستطیل و مربع است. روش اول به طور کلی استفاده می شود که در آن کیفیت پایان دادن به حق بیمه است. روش دوم سریعتر است، اما می تواند چند میلیمتر باشد. کت دوم می تواند یک مخلوط نسبتا ضعیف تر از ۵/۱/۱ یا همان کت پایه باشد و شاید آب در مخلوط اضافه شده به آب برای به حداقل رساندن رسوب زایی (افزایش نمک) باشد. بعضی از گچکار ها به جای آهک خشک شده در رندر، پودر آهک را در کت دوم استفاده می کنند. ملات به ضخامت ۵ میلیمتر اعمال می شود و هنگامی که رندر سخت می شود مستطیلی است. شناور چوب یا شناور پلاستیکی برای خراب کردن دیوار استفاده می شود. به طور سنتی، آب بر روی دیوارها با استفاده از یک پرچم زنبق زنبور عسل بر روی پرده بکار میرود و بلافاصله آن را در یک حرکت دایره ای یا شکل ۸ بکشید، هر چند عدد ۸ می تواند علامت را ترک کند. بسیاری از گچ های مدرن از یک شلنگ با یک نازل مخصوص با اسپری مایع خوب استفاده می کنند تا زمانی که از بین می روند دیوارها را از بین می برند (با استفاده از یک شناور چوب برای رسیدن به یک نتیجه ثابت). با استفاده از یک شلنگ یک پایان فوق العاده به ارمغان می آورد و بیشتر سازگار با رنگ است زیرا شانس بیشتری برای گرفتن رندر وجود دارد قبل از آن که شانس زیادی برای سخت شدن وجود داشته باشد. پس از شناور شدن محل کار، سطح با یک اسفنج مرطوب با استفاده از روش مشابه شناور با یک شناور چوب به پایان رسید، و شن و ماسه را به سطح تبدیل می کند تا به طور مساوی ثابت شود.

مواد مورد استفاده در رندر معمولا ماسه های محلی با محتوای خاک رس کمی با دانه های خوب به دانه درشت است. رطوبت بیرونی شایع است و ممکن است یکی یا دو لایه باشد. گچکار ها از یک تیر استفاده می کنند تا دیوارها را به هم بزنند تا زمانی که مستطیلی و مربعی باشد. دو کت عالی است، گرچه گران تر است، به پایان ماندگار تر و احتمال کمتری برای تبدیل شدن به درام یا ترک خوردن می دهد. درامری یک اصطلاح است که برای توصیف زمانی که رندر به طور کامل با دیوار پیوند ندارد، به این دلیل است که دیوار بیش از حد صاف است، کت خیلی ضخیم است و یا وقتی که رندر بیش از حد سخت شده است، یک فضای هوایی ایجاد می کند که باعث می شود صدای درامد زمانی که یک ابزار فلزی “بر روی آن” مالش می شود.

برای دیوارهای داخلی، دو کت استاندارد است و به همین شیوه برای رندر خارجی، اما با ترکیب ضعیف از پنج یا شش سد به یک سیمان و یک آهک مشابه است. با این حال، به جای اینکه با یک اسفنج به پایان برسد، کت دوم به صورت ناهموار باقی می ماند و گاهی اوقات با ناخن هایی که در شناور قرار می گیرند گل می شود. پس از خشک شدن، سطح قبل از گچکاری به منظور حذف دانه های سست شن و ماسه کور می شود. اگر دیوارها بتن باشند، برای تضمین پیوند لازم است یک پوشش چلپ چلوپ استفاده شود. یک پوشش چلچله یک مخلوط بسیار مرطوب از دو قسمت سیمان به یک قسمت شن و ماسه است که “بر روی دیوار” با استفاده از گچ قلم مو “پاشید” تا زمانی که دیوار پوشانده شده است. مخلوط خاص گاهی اوقات به دلایل معماری یا عملی ضروری است. به عنوان مثال، بیمارستان های اتاق رادیوگرافی با ترکیب حاوی سولفات باریم به منظور ایجاد دیواره ها به اشعه ایکس غیر قابل نفوذ ارائه خواهد شد.

قالب سازی
قالب های ساده و یا بدون ریخته گری، با یک قالب در حال اجرا از روی برش به مشخصات مورد نیاز فرآیند است که بیش از ۲۰۰ سال باقی مانده است.

برای یک قالب بندی چوب کوره دو قانون در حال اجرا معمول است، یکی بر روی دیوار، دیگری در سقف، که در آن قالب به کار گرفته شده توسط و از یک کارگر، در حالی که یکی دیگر از مردانه تقریبا بر روی گچ به شکل قالب ریختن است. میترها در زاویه ها با قوانین مشترک ساخته شده از فولاد ورقه ای از طول های مختلف، سه یا چهار اینچ (۱۰۲ میلی متر) عرض و حدود یک هشتم اینچ ضخیم، با یک پایان به یک زاویه حدود ۳۰ درجه برسد. در بعضی موارد ورق فولادی به یک دسته یا چوب از چوب سخت اجازه داده می شود.
غنی سازی ممکن است پس از تهیه قالب اصلی طرح، قالب بندی اضافه شده و در قالب های ساخته شده از ژلاتین یا گچ پاریس ریخته شود.

ترک ها
ترک خوردگی در گچکاری ممکن است ناشی از حل و فصل ساختمان، استفاده از مواد زیرین یا کار بد باشد.

با این حال، با توجه به هیچ یک از این، ترک های ممکن است با خشک شدن بیش از حد سریع از کار، ناشی از گچ بر روی دیوارهای خشک است که از ترکیب رطوبت لازم برای تنظیم آن را، با استفاده از گرمای خارجی یا گرمای خورشید، با قرار دادن یک پوشش بر روی آن که به درستی تنظیم نشده است، ترک خوردگی در این مورد بوسیله انقباض نابرابر یا با استفاده از نسبت بسیار کمی از شن و ماسه است.

به طور سنتی، تکه تکه شدن توسط دست زدن به اسب خرد شده به طور کامل به مخلوط گچ دستگیر شد.

صفحات
با پوشش کت و شلوار نازک به پایان رسید. به عنوان مثال، در بعضی موارد، با سقف آتش سوزی، ورق فلز با لباسی سیمانی آویزان می شوند تا فاصله ای بین چندین سانتی متر بین کف بتونی و سقف ایجاد شود. برای پارتیشن های فلزی میله ها با گچ نیمه سیال وارد می شوند. از آنجا که قدرت بسیار زیاد مورد نیاز است، ممکن است کار با میله های کوچک آهن از طریق اسلب تقویت شود. این یک پارتیشن بسیار قوی و سفت و سخت است که در همان زمان مقاوم در برابر آتش و وزن سبک است و زمانی که به پایان رسید اقدامات تنها از ۲ تا ۴ اینچ (۱۰۲ میلی متر) ضخامت دارد. نتیجه بسیار قوی این است که پارتیشن های این کلاس تنها دو یا سه اینچ (۷۶ میلی متر) ضخیم برای سلول های موقتی برای زندانیان در Newgate Gaol در طی بازسازی خانه جدید جلسه در Old Bailey در لندن استفاده می شود.

اسلب ها ممکن است با یک سطح کیبورد به دست آمده باشند که در صورتی که پارتیشن یا سقف در موقعیت قرار گرفته باشد، باید به پایان برسد و یا یک صورت صاف به پایان برسد که ممکن است بلافاصله به صورت کاغذ و یا نقاشی شده باشد. مفاصل با دقت ساخته شده اند.

گچ فیبر
گچ فیبری به وسیله گچبری توسط نام پنهان “چوب و پارچه” داده شده است، و این یک توصیف خشن از مواد است، زیرا این فیبری از گچ است که بر روی بوم بر روی چوب بنا شده است. این بسیار مورد استفاده برای قالب سازی، پوسته های دایره ای و غنی شده به ستون ها و ستون ها و کارهای زینتی است که در مغازه کار می کند و در موقعیت ثابت قرار می گیرد.

Desachy، یک مدل ساز فرانسوی، در سال ۱۸۵۶ با استفاده از گچ، چسب، چوب، سیم و بوم یا دیگر پارچه های بافته، یک حق اختراع برای تولید قالب های معماری، زیور آلات و آثار دیگر با سطوح گچ گذاشت.

گفته می شود که استفاده مدرن از این مواد از آن زمان آغاز شده است، اما استفاده از گچ فیبری توسط مصری ها خیلی قبل از دوران مسیحی شناخته شده و مورد استفاده قرار گرفت. برای تابوت های باستانی و مومیایی هنوز هم حفظ می شود ثابت می کند که پارچه کتانی با استفاده از گچ برای تقویت تابوت و ماسک استفاده می شود. کننینی سنینی، نوشتن در سال ۱۴۳۷، می گوید که پارچه کتانی که در چسب و گچ خیس شده و روی چوب گذاشته شده است، برای ایجاد زمینه های نقاشی استفاده می شود.

بوم و ملات در اواخر قرن بیستم در بریتانیا به طور کلی استفاده می شد. این کار نیز برای کار موقت مانند ساختمان های نمایشگاه مورد استفاده قرار می گیرد.

گچ
تکنیک های گچکاری داخلی مدرن
دو روش عمده در ایالات متحده در ساخت دیوارهای داخلی خانه های مدرن، گچ تخته، همچنین به نام گچ و گچ و روکش گچ وجود دارد.

مقاله اصلی: گچ تخته
در تخته گچ یکی از انواع خاصی از سنگ ورق شناخته شده به نام “گلبرگ” (به دلیل پوشش کاغذ بیرونی سبز است) بر روی دیوارهای چوبی (ناخن) خانه برای پیچیده شدن دیوارهای داخلی پیچ می شود. در جایی که دو لبه دیوارهای پوشانده شده در آنجا وجود دارد، یک درز وجود دارد. این ورقه ها با نوار مش پوشیده شده و پس از آن درزها و سر های پیچ با ترکیب گیاهان خرد شده پنهان می شوند تا دیوار به صورت یک قطعه یکنواخت ظاهر شود. گچ دیواری یک رب ضخیم است. بعدا این نقاشی یا کاغذ دیواری برای پنهان کردن کار انجام می شود. این فرایند به طور معمول “ضبط” نامیده می شود و کسانی که از استفاده از گچ استفاده می کنند به عنوان “مخروط” شناخته می شوند.

مقاله اصلی: روکش گچ
گچ دشوار پوشش می دهد کل دیوار با گچ مایع ناز، مقدار زیادی از آب استفاده می شود و بسیار مرطوب است. دیوارهای مورد نظر برای گچبری با “Blueboard” (به نام استاندارد استاندارد کاغذ بی رنگ آبی خاکستری رنگی) به دار آویخته می شوند. این نوع سنگ ورق برای جذب برخی از رطوبت گچ طراحی شده است و بنابراین اجازه می دهد آن را قبل از آن را به چسباندن گچ بهتر است.

گچبری فنر یک برنامه یک کت یک شات است؛ ضخیم شدن معمولا نیاز به سنگ شکن و سپس اضافه کردن یک کت، از آنجا که ترکیب را کاهش می دهد آن را خشک می کند.

گچکاری سنتی

گچ معمولا پس از اینکه لباسی تمام دیوارهای داخلی را به پایان رساند، با پیوستن تخته سیاه بر فریم خانه با پیچ ها، نشان می دهد. گچکاری معمولا یک قراردادی است که در خدمت کار می کند که میانگین سه سرباز و یک کارگر است. کار کارگرهای گچکاری زیرسازی و تمیز کردن پشت گچ است تا بتوانند بر روی “گل” بر روی دیوار تمرکز کنند.

وظایف کارگر
بقایای بقایای درختان به سمت پایین حرکت می کند و بعد از خاموش کردن کف پا و جلوگیری از خطرات اضطراری، خدمه “حلق آویز” باید برداشته شود.
پوشش کف را با کاغذ قهوه ای یا قهوه ای از قبیل گچ می توان از تخته سه لا کف پوش جلوگیری کرد.
شلنگ ها و سیم های فرمت را اجرا کنید و چراغ های کار را تنظیم کنید.
پوشش همه درزها را با مشبک و همچنین هر شکاف بزرگ در اطراف رسانه ها ناشی از کار ضعیف roto-zip را پوشش دهید. هر گونه حباب در تخته موجب ایجاد ورقه ورقه های شکسته در زیر کاغذ می شود و سوراخ ها را با مشبک پوشش می دهد. هر گونه پیچش (مگس) را از سمت چپ از فریم پایه خارج کنید.
تمام پنجره ها و درها را با ورقه های پلاستیکی و نوار پوششی پوشانده و به محافظت از چوب فریم ها خود بپردازید و در تمیز کردن آنها صرفه جویی کنید. اگر هر لامپ لوله کشی یا دیوار نصب شده است، آنها نیز پوشش داده شده، و همچنین حمام و دوش.
برای ترکیب بعدی تنظیم کنید. به محض این که پاک شود، کارگر دستورالعمل هایی را از چندین کیسه مورد نیاز و همچنین اتاق بعدی که در آن کار می شود، داده می شود. جدول به طور معمول شامل پایه های تاشوئی است که بر روی آنها یک تخته مربع از چوب قرار می گیرد و سپس در آن قرار می گیرد یک ورق پلاستیکی که گچ در یک شمع بزرگ قرار دارد.
مخلوط کردن محصول. بشکه مخلوط معمولا با آب به سطح خاصی پر می شود؛ از آنجایی که ممکن است زمان زیادی برای پر کردن داشته باشد. مقدار آب معمولا تخمین زده می شود (با حاشیه خطا به سمت کم شدن). مقدار آب مورد نیاز از مقدار کیسه های برنامه ریزی شده برای مخلوط شدن به دست می آید. برآورد برای یک گچ کارآزموده سخت نیست که می داند چند ورق که او می تواند به طور معمول پوشش، و یک کیسه معمولا ۲ و ۱/۲ تا ۳ ورق است و ۵ گالن آب برای یک کیسه استاندارد ۵۰ پوند مورد نیاز است. با یک خدمه دائمی که به طور معمول مقدار مشابهی را در هر مخلوط می گذارد، می تواند به سادگی ظرفیت بطری را به نقطه ی نقطه ی شناخته شده پر کند.
هنگامی که مخلوط تنظیم می شود و گچکارها آماده می شوند، کارگران را برای شروع دادن به تخلیه کیسه ها در بشکه آب، در حالی که متناوب متوقف می شود، آموزش می دهد. هنگامی که تمام کیسه ها در بشکه هستند، آب بیشتر به آرامی اضافه می شود تا گچ سازگار باشد و سپس کاملا مخلوط شود. قبل از اینکه مخلوط تکمیل شود، یک ماله حاشیه (یا حاشیه کوتاه) در امتداد دیواره داخلی بشکه کشیده می شود تا از خوشه های غیر همجوشی (که به عنوان برش در می آید) خنثی شود، تا مخلوط شود تا همه همگن باشد.
در حالی که مخلوط کردن مته به آرامی بالا و پایین می شود و از لبه بشکه در یک حرکت دایره ای دنبال می شود تا بالای مخلوط را بکشید و اطمینان حاصل شود که حتی در تمام ترکیب ها هم سازگاری داشته باشید. مراقبت شده است که اجازه ندهید که دست و پنجه دریل به پایین و یا دو طرف بشکه برسد؛ این می تواند بیت های پلاستیکی را از بین ببرد که در مخلوط قرار دارند. در یک نقطه خاص قبل از مخلوط کردن یک حفره حاشیه ای دوباره استفاده می شود تا هر گچ خشک چسبیده را به بقیه مخلوط خراشیده شود. معمولا این زمانی است که شتاب دهنده؛ اگر استفاده شود اضافه شده است مخلوط کردن می تواند خستگی در آن است که مته تمایل دارد نه تنها سنگین است، بلکه میکسر نیز باید با شانه ای از دست و پا زدن مبارزه کند.
مخلوط را بر روی میز بگذارید. بشکه مخلوط باید در اسرع وقت تخلیه شود، زیرا گچ سریعتر در بشکه و سپس روی میز تنظیم می شود. اما جدول نمی تواند بیش از حد باشد و یا ممکن است نوک یا گچ از طرف دیگر نشت کند و زمانی که آن را به طبقه برسد تقلا می کند. لازم به ذکر است که مراقبت از بیهوشی نیز باید بر روی دیوارهای نزدیک قرار نگیرد.
بشکه مخلوط را تمیز کنید. این در خارج با یک شلنگ و نازل ساخته شده است. اگر گچ باقی می ماند، می توانند مخلوط بعدی با سنگ های “آلوده” را آلوده کنند، که به طور گسترده در سراسر دیوارها کشف می شوند و آلودگی باعث می شود که گچ بسیار سریع تر شود.
تمیز کردن نهایی این شامل نورد کردن تمام کفپوش کاغذی در اتاقهای پایان یافته است. ضربه زدن به گچ را از سوراخ های خروجی پلاگین با یک چکش / چاقوی گچی، ضبط کردن هر نوار پوشش و پلاستیک، تمیز کردن هر گچ که بر روی کف پراکنده شده است.

وظایف گچکار در گچکاری
به طور معمول پیمانکار قبلا تمام کیسه های گچ گچ که مورد نیاز است، و همچنین هرگونه عرضه خارجی آب در صورتی که خانه هنوز متصل نشده است، عرضه نکرده باشد. خدمه گچکاری باید ابزار و تجهیزات خود را بسازد و گاهی اوقات مهره های خود را عرضه کند.

وظایف این است که گچ به طور معمول انتظار می رود که انجام شود.

قطع گوشه
گچ به طور کلی ابتدا باید به کلیه گوشه خارج (داخل) خانه بیفزایید. مراقب باشید که مطمئن شوید این باعث می شود دیوار نگاه مستقیم و بیشتر از مهارت از چشم نسبت به هر چیز دیگری است.

“مهره” در بسیاری از سبک ها می آید؛ محدوده ای از سیم مش متصل شده توسط اساسی به نمرات سنگین تر که نیاز به با ناخن. انواع پلاستیک نیز وجود دارد.
مهره باید اندازه گیری شود و اندازه آن برش داده شود. مراقبت شده است که آن را خم نکنید یا آن را پیچک نکنید. در مکان هایی که بیش از یک گوشه مطابقت دارد؛ انتهای مهره در یک زاویه برش داده می شود و دو یا چند نکته به عنوان مجاز به هم نزدیک می شوند؛ لمس کردن، اما همپوشانی نیست مهره به طور کامل با گچ و بقیه دیوار پوشانده شده و گچ نیز به حفظ آن کمک می کند. محصول نهایی تنها یک نوار فلزی در معرض نمایش در گوشه ای است که هنگام رنگ آمیزی دیوار پوشانده می شود. این یک گوشه مستقیم و منظم است.
یک روش جایگزین در خانه های قدیمی تر از شکل دادن به یک گوشه گرد و یا قلاب با استفاده از مهره های چوبی پیشخدمت. مهره های کارکنان، یک ضخامت ۱ اینچ با حدود ۱/۳ از پشت، بر روی گوشه خارجی توسط میز کارخانه در محل نصب شده، به شاخه های چوبی نصب شده به درز آجر / بلوک، و یا به قاب چوب، تنظیم شده است. گچ تا ستون کارکنان اجرا می شود و سپس به صورت لایه ای به مهره بریده می شود و یا “پیش بینی شده” برای جلوگیری از لبه ضخامت ضخیم که در آن گچ با دانه ها روبرو می شود.
در معماری، یک کانال شکل کوچک “V” کوچک است که برای خالص سازی استفاده می شود و برای قالب گیری محدب گرد می شود. برای ایجاد گوشه گچ شده، کت پشتی (browning) به کاراکتر مهره گچ می شود، سپس کت و شلوار به کت پشتی کمی بزرگتر از اندازه به پایان رسید. هنگام استفاده از پوشش کلاسیک بالا، دوباره مهره به طور کامل از بین می رود و سپس، با استفاده از یک لبه راست، تقریبا به عمق به پایان رسید، معمولا در زاویه تقریبی ۴۵ درجه به مهره. تقلید کراک کوچک ممکن است بین مهره و گچ کارکنان پنهان شود.
راه اندازی ابزار
گچر باید سطل ۵ گالن را با آب پر کند. از این سطل او ماله و یا مروارید خود را آویزان و مکان های مختلف را در آن ابزار.

به طور معمول یک گچکاری برای “تخمگذار کردن” (فرآیند قرار دادن گل بر روی دیوار) وجود دارد.
بعضی از آن ها یک ماله قدیمی تر را نگه می دارند که در آن (منحنی موز) خمیدگی مناسب و معقول برای استفاده از “بافت” استفاده می شود؛ اگر توسط صاحب خانه دعوت شده باشد. ماله لایه ای برای این امر بسیار صاف است و خلاء ناشی از آب می تواند آن را به دیوار بچسباند و او را مجبور به پاره شدن آن و به این ترتیب او باید منطقه را مجددا کار کند.
در نهایت، ممکن است یک مگابایت با نام تجاری جدید “هنوز شکسته شود” که او برای “سنگ زنی” استفاده می شود؛ این زمانی است که گچ تقریبا سخت شده و هرگونه ضربه یا پر شدن در هر سایز کوچک (چهره گربه) را صاف می کند تا دیوار را مانند ورق یکنواخت گچ براق سفید براق کند.
اکثر گیاهان دارائی های خود را برای اندازه قلمه استفاده می کنند. بعضی از آنها به اندازه ۲۰ اینچ طول می کشد، اما به نظر می رسد این استاندارد ۱۶ “× ۵″ است. از تجربه من مارجین ترجیحی یک فولاد ضد زنگ Marshalltown است. آنها یک جلوه ی شفاف به آنها می دهند، یک دسته ی لاستیکی است و اگر به طور تصادفی در یک شب در آب نماند، در حالی که دیگران ترجیح می دهند یک ماله دزد معمولی است که نیاز به نگهداری بیشتر دارد، اما مدت زمان زیادی طول می کشد و می تواند آن را ” نیش “که کمک می کند هنگامی که” پایان “(آخرین گذر زمانی که گچ است تنظیم).

درون سطل نیز یک برس بزرگ استفاده می شود که به آب بر روی دیوار چسبیده و ابزارهای خود را تمیز می کند، یک براش رنگی برای صاف کردن گوشه ها و یک پرنده گوشه برای ایجاد گوشه ها (هرچند بسیاری از آنها یک پرنده خوب برای حفظ هماهنگی اتاق دارند).

این سطل ابزار برای اولین بار در نزدیکی جدول مخلوط نگهداری می شود و پس از آن که گچ شروع به تنظیم می شود، نزدیک به دیوار که در حال کار بر روی آنها حرکت می کند. زمان تبدیل به یک عامل بزرگ در اینجا می شود به عنوان یک بار که گچ شروع به سخت شدن (مجموعه) آن را انجام می دهد نسبتا به سرعت و گچکاری حاوی حاشیه خطا برای به دست آوردن دیوار صاف.

به میز مخلوط گچ معمولا “hawk” خود را تنظیم می کند، لذا مفید خواهد بود زمانی که نیاز به گرفتن آن داشته باشد و از آن غفلت نداشته باشد. هر گونه آلودگی در گچ می تواند یک مزاحمت بزرگ باشد.

بالا یا زیرپودر گچ
گچکار ها به طور معمول یک اتاق (به ویژه دیوار بزرگ یا بالای سقف) را به بالا و پایین تقسیم می کنند. کسی که در بالا کار می کند از لبه سقف به پایین شکم انجام می دهد و یک جعبه شیر را برای یک سقف ۸ فوت (۲٫۴ متر) کار می کند و یا اتاق های ۱۲ پا بالا را خالی می کند. برای سقف کلیسای جامع یا دیوارهای بسیار زیاد، مراحل نصب و راه اندازی و یکی از موارد زیر کار می کند.

قبل از اینکه شغل خود را پایان دهید پاک کنید
به طور معمول با کارگر انجام می شود. گودالهای گچ بر روی کف، دیوارها یا لبه های گوشه گوشه ای نشسته اند. (اگر نقاشی شده و با کفپوش و تر و تمیز مواجه شوند، نشان داده خواهد شد). حذف تمام سطل زباله یا مرتب کردن آن.

بازرسی
تمام اتاق ها و دیوارها برای ترک خوردن و سوراخ کردن و یا خراش هایی که ممکن است از دیگران متضاد به دیوارها باشد، بازرسی می شوند. آنها همچنین بازرسی می شوند تا مطمئن شوند که هیچ گله ای بر روی دیواره ها از گچ یا آب پر شده نیست. همه اتاق ها بررسی می شوند تا مطمئن شوند که تمام گچ از خارج خارج می شوند، بنابراین برق می تواند سوکت ها را نصب کند و مطمئن شود که هیچ وسیله ای پشت سرش نشسته است. این دیوارها را برای نقاشان و متصدیان آماده می کند تا وارد و تجارت خود را انجام دهند.

تکنیک های گچ داخلی
صاف
صاحب خانه و رئیس جاسازی شده معمولا از قبل تصمیم می گیرند چه سبک هایی را که در خانه می خواهند استفاده کنند. به طور معمول دیوارها صاف و گاهی اوقات سقف است. معمولا یک صاحب خانه انتخاب می کند که سقف ها از تکنیک “بافت” استفاده کنند، زیرا بسیار ساده تر، سریع تر و در نتیجه ارزان تر از سقف صاف است.

گچر قیمت ها را براساس تکنیک های مورد استفاده قرار می دهد و قبل از آغاز کار، پیمانکاران و صاحب خانه را تحت پوشش قرار می دهد. پایه هیئت مدیره توسط لباسی بدست می آید و یا توسط قراردادی سر فرمانده به دست می آید با شمارش دسته های دیواری که در استاندارد صنعتی ۸ تا ۱۲ “طول می کشد. پس از آن هزینه های اضافی برای سافاری ها و سقف کلیسا را ​​اضافه می کند.

سقف دوم یا اول
به طور معمول اگر سقف صاف باشد، ابتدا قبل از دیوارها انجام می شود. اگر آن را به بافت، پس از دیوار انجام می شود.

دلیل این امر این است که همیشه سقف در حال کار بر روی گچ سقوط کرده و بر روی دیوارها چسبیده است. با این حال ترکیب مخلوط هنگامی که شروع به تنظیم می کند، نیازی به پاکسازی ندارد:

بنابراین یک عقب انداز مانند “کرم تارتار” یا شکر می تواند برای طولانی شدن زمان تنظیم استفاده شود و به راحتی از دیوارها خراشیده می شود.
و از آنجایی که زمان به عنوان محدود کردن یک عامل در سقف بافت، یک مخلوط بزرگ و یا مخلوط back-to-back می تواند انجام شود و تمام سقف ها در همان زمان پوشیده شده است.
یکی دیگر از دلایل این است که پس از انجام یک سقف صاف، یک پرنده در کنار گوشه بالا قرار می گیرد، پس از انجام این دیوار، آن را آسان تر می کند. اما یک سقف بافتی به طور معمول نباید پرنده باشد، فقط با یک برس بسیار مرطوب ترکیب شده است. در این مورد، دیوار برای اولین بار انجام می شود و گوشه تشکیل شده با پرنده است.
خراش
اولین کاری که گچر تمایل به انجام آن را انجام می دهد این است که بر روی تمام درز های مش نوار از دیوار های او قرار است پوشش داده شود؛ در یک نمونه بسیار نازک دیوار تخته رطوبت را از این نوار رها می کند تا زمانی که گچر در هنگام انجام بقیه دیوار، دوباره آن را بپوشاند، آن را نخی نخواهد کشید که نیاز به بازسازی بیشتر داشته باشد.

سپس او را در ناحیه سقف قرار می دهد تا او در طول بقیه دیوار به کشش برسد؛ و او گوشه ای را با پرنده اش شکل می دهد. این موجب صرفه جویی در زمان بسیار مورد نیاز است زیرا این فرایند یک مسابقه با واکنش شیمیایی است.

قرار دادن
از میز مخلوط، گچ بر روی برخی از “گل ها” بر روی حیاط خلوت خود با ماله خود قرار می دهد. گچ دست خود را در دست خود نگه می دارد و مروارید خود را در ابتدا گچ می کند و سپس یک رول گچ بر روی ماله خود می گذارد. این کار کمی برای تمرین کردن است، مخصوصا با مخلوط سوپای.

سپس ماله را به صورت موازی با دیوار نگه میدارد و در یک زاویه کوچک مچ دست، گچ به طور مساوی بر روی دیوار رول می کند. به نحوی شبیه به یک ریش تراش او حدود یک اینچ بالای کف را شروع می کند و راه خود را به سمت بالا به سقف می کشد. مراقبت می شود به عنوان یکنواخت به عنوان ممکن است به عنوان کمک می کند تا در مرحله اتمام.

از دست دادن
بسته به زمان تنظیم گچ. هنگامی که رطوبت گچ آغاز می شود توسط هیئت مدیره کشیده شده، یک گذر دوم ساخته شده است. این نامگذاری می شود. این بسیار شبیه استفاده از رنگ با غلتک در عمل مچ دست و هدف است. برای خرد کردن هر خط و پر کردن هر حفره های عمده ای که کار اضافی را پس از شروع گچ به طور واقعی تنظیم خواهد شد. فشار بسیار کم اعمال می شود و ماله به سمت دیوار نسبتا مسطح نگه داشته می شود.

تنظیمات
گاهی اوقات یک شتاب دهنده به یک مخلوط افزوده می شود تا تأخیر زمان را از فاز مخلوط اولیه تا زمان شروع گچ آغاز کند. این به طور معمول در روزهای سرد انجام می شود زمانی که تنظیم به تأخیر می افتد یا برای شغل های کوچک برای به حداقل رساندن صبر کردن.

هنگامی که گچ بر روی دیوار قرار می گیرد و شروع به تنظیم می کند (این می تواند به وسیله جدولی که برای اولین بار تنظیم می شود تعیین شود)، گچ به طور مرتب آب را بر روی دیوار آب بندی می کند؛ این کمک می کند تا تنظیمات را خنثی کرده و یک لغزش ایجاد کنید. سپس از ماله خود استفاده می کند و اغلب یک برس احساس خیس خورده ای که در دست مخالف نگه داشته شده است و به آرامی لبه دیوار را از روی ماله به کار می اندازد تا این لغزش را در هر شکاف کوچک (به عنوان “گره”) در گچ و همچنین خمش هر حباب هوايي که در هنگام تنظيم تشکيل مي شود، به هم متصل شوند.

این یک زمان حیاتی است؛ زیرا اگر دیواره بیش از حد سخت باشد، تقریبا غیرممکن است که هر شکاف را پر کنید چون لغزش دیگر با دیوار تنظیم نخواهد شد و فقط خشک و سقوط خواهد کرد. این منجر به نیاز به آنچه که “سنگ زنی” نامیده می شود، همانطور که فرد باید بیش از دیوار سخت دوباره برود و سعی کند دیوار سخت را هموار کند و هر گره اصلی باید با یک بتونه کانتور، ترکیب مشترک یا با ترکیب کردن مجدد در کت و شلوار تازه و نازک.

دیوار به پایان رسید و براق و براق به نظر می رسد. بعد از چند روز آن سفید گلی تبدیل خواهد شد و پس از آن می تواند رنگ شود.

مخلوط کردن
از زمانی که کیسه ها به بشکه ریخته می شوند تا زمانی که دیوار به طور کامل تنظیم می شود، مخلوط نامیده می شود. در عوض بر روی تکنیک مورد استفاده و اینکه آیا شتاب دهنده یا عقب مانده اضافه شده است، ترکیب معمولا به مدت دو ساعت ادامه دارد.

لحظات نهایی کورکورانه ترین است اگر صاف است و یا اگر ترکیب سریعتر از پیش بینی شده است. اگر چنین اتفاقی رخ دهد، گفته می شود که مخلوط “به هم ریخته” و به طور معمول به دلیل استفاده از محصول قدیمی و یا انواع مختلف آب و هوا (رطوبت و یا روزهای گرم می تواند باعث گچ به سرعت). به طور معمول فقط سه یا چهار مخلوط در یک روز انجام می شود، زیرا گچکاری بسیار خسته کننده است و در ماه های تابستان غروب نمی شود.

فصل ها
گچ گیری در سال انجام می شود اما مشکلات منحصر به فرد از فصل به فصل ممکن است بوجود آیند. گرما در تابستان باعث می شود که گچ سریع تر شود. گچ همچنین حرارت خود را تولید می کند و خانه ها می توانند کاملا جهنمی شوند. به طور معمول، خدمه گچ سعی خواهد کرد قبل از سپیده به خانه برسد.

در ماه های زمستان، روزهای کوتاه باعث نیاز به نور مصنوعی می شود. در بعضی از زوایای این چراغ ها می توانند حتی یکپارچه ترین دیوار را مانند سطح ماه ایجاد کنند. معضل دیگری در ماه های زمستان نیازمند استفاده از بخاری های پروتئین جت است (که می تواند گچ زرد را رنگ کند، اما دیگر به آن آسیب نمی رساند)، نه فقط برای نگهداری گچ ها، بلکه برای جلوگیری از انجماد آب در مخلوط و تولید بلورهای یخ قبل از اینکه گچ زمان تعیین کند. همچنین اگر شستشوی آب قبل از خروج به طور کامل تخلیه نشود، می تواند بیش از یک روز برفروش باشد و صبح به طور کامل متوقف شود.

بافت
متداول کردن متن معمولا برای گنجه، سقف و دیوارهای گاراژ است.

به طور معمول یک عامل عقب مانده به مخلوط اضافه می شود. این معمولا کرم تارتار (یا “Dope” در اصطلاح plasterer) است و باید با مقدار اضافه شده مورد توجه قرار گیرد. بیش از حد و مخلوط ممکن است هرگز تنظیم نشده است. با این حال مقدار مورد استفاده اغلب تخمین زده می شود. خیلی چیزایی که یک نمک نمک را به یک دستور غذا اضافه می کند. شما یک اسکواپ کوچک از عقب کننده اضافه کنید، بسته به اندازه مخلوط. بازدارنده اضافه شده است به طوری که مخلوط های بزرگ را می توان ساخته شده، از آنجا که روش بافت نیاز به فرد صبر کنید تا شروع به تنظیم قبل از کار آن.

فاز غوطه وری همان صاف است اما با کت ضخیم تر اضافه می شود. هنگامی که کت یکنواخت است، گچر می کشد و گوشه ها را پر می کند. پس از گذراندن از گوشه، او یک ماله را با یک منحنی موز خوب در آن می گیرد و شروع به اجرای آن بر روی دیوار در هشت یا الگوی الگوی Esses می کند و حداقل یک بار از تمام قسمت ها عبور می کند. او در صورت لزوم یک گچ اضافی به ماله خود اضافه می کند. اثر کلی لایه هایی از نقاط شبیه به تمام سقف یا دیوار است. پس از آن می تواند به راحتی راه برود و اجازه دهید با توجه به آن تنظیم شود و هر گربه ای را ترک نکنید و مطمئن شوید که گوشه ها صاف و خطی هستند.

اگر یک دیوار صاف باشد و سقف بافت باشد، معمولا دیوار برای اولین بار انجام می شود، سپس سقف پس از تنظیم دیوار. به جای سرسپرده کردن مجدد سقف (که در هنگام نصب دیوار انجام می شود)، ماله پاکیزه در برابر دیوار برگزار می شود و گوشه آن در امتداد سقف اجرا می شود تا آن را برش داده و دیوار را در همان زمان تمیز کند. این خط با یک قلم مو بههم ریخته می شود تا انتقال بدون درز صورت گیرد.

اسفنج
اسفنج (به طور فنی شناخته می شود)، دارای یک شکل دایره و سطح خشن است. آن را به پشت با یک دستگیره مرکزی ثابت و تقریبا اندازه یک ماله استاندارد است. اسفنج روش متداول بافت است و به طور معمول در سقف و گاه در گنجه استفاده می شود. به طور معمول هنگام استفاده از اسفنج؛ شن و ماسه به مخلوط افزوده می شود و این روش اسفنج شن و ماسه نامیده می شود.

هنگام انجام این کار باید مراقب باشید که مستقیما در معرض ماله خود قرار نداشته باشید زیرا بسیار، بسیار ناخوشایند و خطرناک است که دانه های شن و ماسه را در چشم خود ببرید. که توسط تحریک از آهک نیز ترکیب شده است. این ترکیب به راحتی چشم را خراشیده می کند.

مخلوط کردن و مخلوط کردن یکسان است با ساختار منظم. با این حال پس از یک کت و شلوار یکنواخت و صاف روی سقف قرار داده می شود و لبه ها بریده می شوند. یک اسفنج مستطیلی خاص با یک دسته در سراسر سقف در حرکات همپوشانی و دایره ای اجرا می شود. این کار مهارت و تمرین را به خوبی انجام می دهد.

نگاه کلی یک الگوی نوع ماهی ماهی در سقف، دیوار گنجه و غیره است حتی اگر کمترین استفاده را داشته باشد. مراقبت باید به طور کامل تمیز کردن اسفنج انجام شود، زیرا هر گچ که در داخل آن سخت می شود، غیرممکن است.

سقف
اغلب سیلت ها اغلب سقف های گچ را پوشش می دهند و به طور معمول سخت تر از انبار کردن و کار کردن از دیوارها است. برای سقف های کوتاه می توان با جعبه های شیر نیز کار کرد. دشواری کارکردن با غلطک اغلب منجر به انفجار بمب های گچ در کف، دیوارها و افراد زیر می شود.

به همین دلیل است که سقف های صاف، که از هیچ عقب مانده و گاهی حتی شتاب دهنده استفاده نمی کنند، قبل از دیوارها انجام می شود. گچ عقب انداز می تواند به آسانی از یک دیوار گچی صاف در هنگام خیس شدن خراشیده شود. هر سیب زمینی از یک سقف صاف به راحتی می تواند از روی تخته سیاه برافراشته شود اما نه از یک دیواره گچ شده. مراقبت باید هنگام مواجهه با ماله یا گچبری دیگر انجام شود.

مشکل کلی کار سقف صاف هزینه های بالاتری را به ارمغان می آورد. این تکنیک همانند یک دیوار صاف است اما در زاویه بی دست و پا برای گچ کار.

ابزار کار:

• جاروبرقی
• ماله سطل
• گوشه گوشه
• پرنده گوشه
• نمایش پرنده را می توان برای زوایای گسترده تر از ۹۰ درجه تنظیم کرد
• چکش گچ و سیم کشی – استفاده از غلاف های گچ برای از بین بردن حفره ها.
• سیم کشی
• سطل ۵ گالن – برای ابزار، شستشو، گام / مدفوع، برای مخلوط پچ کوچک، تزیین گچ بر روی صحنه و غیره
• اسکرابر طبقه – اختیاری
• معدن سنجی
• چراغ کار هالوژن
• هاوک (ابزار پلاستیکی)
• مته کم مخلوط RPM با دست بند مناسب
• نردبان و چند ۶ × ۴ تخته تکمیلی
• پوشش نوار – برای پنجره های پنجره و درب محکم
• نوار مش – چند رول
• جعبه شیر – استفاده می شود برای ذخیره ابزار
• خروجی چند سیم
• تهیه لوله مکمل
• پلاستیک ۳۰ تا ۵۰ گالن درام – برای مخلوط کردن، اغلب از شستن ماشین ها به دست می آید
• پاستای چاقو – مکمل
• Scoop -supplemental- برای حذف گچ از یک سطل
• بیل – کوتاه دستگیره، برای بارگیری میز با گلدان گچ استفاده می شود.
• قلم مو نرم نرم – برای صاف کردن لبه ها و گوشه ها
• Trowels – اندازه های مختلف و سطوح شکستن (هزینه  ۶۰ دلار میانگین)
• مارپیچ ماله یا حاشیه برای کوتاه کردن لبه بشکه مخلوط
• مگس اسپاگا یا اسپاتل
• اسفنج (ابزار) / شناور
• تفنگ مونتاژ – برای مهره گوشه
• میز میز و میز میز
• کاغذ خالص یا کاغذ قهوه ای رول دار کاغذ دارای حفاظت بیشتری از آب است و کمی انعطاف پذیرتر است اما برای استفاده هزینه تر است.
• رول ورق های پلاستیکی
• گچ بر اساس گچ گیپسوم
• DIAMOND Basecoat – مورد استفاده در مواردی است که شکسته شدن شکسته رخ می دهد، عمیق است
• چاقو سودمند – برای برش ورقه های پلاستیکی برای صفحات تخته ای و کاغذ پوشش کف
• شیلنگ آب و نازل
• برس آب – بزرگ، برای تمیز کردن ابزار و دیواره های splashing

مثالها
در انگلستان، نمونه های خوب از داخلی گچکاری در دوره های اولیه مدرن در خانه چستلتون (آکسفوردشایر)، Knole House (کنت)، Wilderhope (Shropshire)، Speke Hall (Merseyside) و Haddon Hall (Derbyshire) دیده می شود. .

بعضی از نمونه های برجسته ای از درون گیتارهای تاریخی تاریخی موجود در اسکاتلند، جایی که سه نمونه عالی از گچکاری داخلی، سقف کاذب مصنوعی از اوایل قرن ۱۷ میلادی در قلعه Muchalls، قلم گلمیس و قلعه Craigievar، که همه آنها در منطقه شمال شرقی آن است کشور.

طراحان گچکاری مدل سازی شده، با الهام از سبک دوران اولیه مدرن، توسط طراحان جنبش هنر و صنایع دستی در انگلستان قرن نوزدهم و اواخر قرن بیستم احیا شدند. تمرین کنندگان قابل توجه بودند ارنست گیمسون، دانش آموز خود نورمن جوزون، و جورج P. بانکارت، که به طور گسترده در این موضوع منتشر شده است. نمونه ها در حال حاضر در Owlpen Manor و Rodmarton Manor، هر دو در Cotswolds، حفظ می شوند.

گچکاری فکری مدرن توسط شرکت متخصص کلارک و فین می توان در تئاتر رویال، دروری لین، لندن پالادیوم، تئاتر گراند تئیدس لیدز، خانه سامرست، سالن های فضای باز و سنت کلیمان دان

Corrado Parducci در نیمه ی دوم قرن بیستم یک کارگر گچ مشهور در منطقه دیترویت بود. احتمالا بهترین شناخته شده ترین سقف آن در سالن Meadow Brook واقع شده است.