گاهی در ساختمان ملاحظه می کنیم که سطوح گچکاری شده پس از خشک و سخت شدن ترک می خورد وشکل بسیار بدی به محل آن می دهد این ترک خوردگی می تواند به دلایل زیر باشد:

۱- اگردر موقع ساختن ملات گچ گچکاری مقدار گچی را که در آب می ریزیم از حد معینی کمتر باشد(درصد وزن آب نسبت به گچ زیاد باشد )بطوریکه نتواند پس از انبساط حجم آب مصرف شده در ملات را پر کند؛ گچ پس از خشک شدن تقلیل حجم پیدا کرده و ترک می خورد.

۲- اگر کلفتی ملاتی را که روی دیوار می کشیم از ۷تا۸ سانتیمتر بیشتر باشد و آنرا در یک نوبت بکشیم لایه های رویی گچ در اثر مجاورت با هوا به سرعت خشک می شوند در حالی که هنوز لایه های درونی مرطوب هستند و اگر این لایه ها هم بخواهند خشک شوند یعنی آب آن ها تبخیر شود ناچارا باید راهی برای خروج بخار آب لایه های زیرین بوجود آید؛بنابراین گچ ترک می خورد.

۳- اگر در فصل سرما و درجات زیر صفر اقدام به گچکاری کنیم و آب ملات گچ قبل از انبساط و سخت شدن گچ یخ زده فعل و انفعالات شیمیایی برای سخت شدن در ملات متوقف می شود و پس از آنکه یخ ذوب شد گچ فاسد شده و دیگر به انبساط خود ادامه نمی دهد در نتیجه در سطح گچکاری شده ترک خوردگی مشاهده می شود.

۴- حرکت نسبی اجزای مجاور سفت کاری ساختمان ،افت ملات در لایه های زیرین و گیرش سریع ملات از عواملی هستند که ترک خوردن سطح گچکاری را موجب می گردند.

۵- برخی ترکها در گچکاری بر اثر نشست های ساختمان بوجود می آید ،اگر این ترکها مربوط به ترک های نا متقارن با شد معمولا با زاویه ۴۵ درجه نسبت به افق ظاهر می شوند و اگر مربوط به نشست های متقارن باشند، افقی اند

۶- در روی ستون‌های فلزی و یا بادبند‌ها و یا در محل قرار گرفتن لوله‌های دودکش در دیوارها معمولاً به علت انبساط و انقباض این اعضا ترک به‌وجود می‌آید که جهت پیشگیری از آن در دوره های آموزش گچکاری توصیه می‌شود روی تمام قسمت‌های فلزی و لوله بخاری‌ها با استفاده از توری مرغی قبل از گچ‌کاری پوشانده شود.